Angelique van Wissen
19 maart 2024
‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’
“Vroeger, toen ik nog klein was, werkte mijn vader in de bouw. We zagen hem eigenlijk alleen in de weekenden, want door de week vertrok hij altijd in alle vroegte naar zijn werk en wij lagen al op bed als hij ’s avonds thuiskwam. Op zondagen gingen we vaak een eindje rijden met de auto. Dat was toentertijd echt nog een soort uitje. We gingen dan naar de bouwwerken van mijn vader kijken. Ik vond dat altijd machtig mooi, met al die hijskranen.” Wat Angelique ook nog bijstaat, is haar ontdekking van de suikerklontjes in de bouwkeet. Die waren daarna steevast op.
Van de kleine Angelique gaan we fast forward naar het moment dat ze haar partner Hildo Kroon ontmoette. Ze waren allebei achttien. “We zijn samen groot geworden.” Dat dit niet alleen op hun opgroeien sloeg, maar ook op het bedrijf dat Hildo later nog zou starten, konden beiden nog niet voorzien…
Duizendpoot
Hildo wist als jong broekie destijds nog niet goed wat hij precies wilde gaan doen. Angeliques vader nam hem een paar keer op sleeptouw. Zo kon Hildo kennismaken met de bouwwereld. Het sprak hem dusdanig aan, dat hij besloot naar de HTS te gaan. Angelique vond haar draai in de bancaire en financiële wereld. “Mijn carrière als haarstyliste was van korte duur. Dat was het toch niet voor mij. Nadat Hildo afgestudeerd was en al een tijdje als bouwkundig ingenieur bij een aannemer werkte, kwam hij op een avond thuis en deelde zijn plan om voor zichzelf te beginnen: H. Kroon Aannemersbedrijf. Ik had niet direct de ambitie om mijn loopbaan in het bankwezen op te geven, maar was wel nieuwsgierig naar hoe Hildo dat wilde gaan aanpakken. Al snel regelde ik alles achter de schermen. Ik zorgde er bijvoorbeeld voor dat hij al zijn inschrijvingen, certificeringen en diploma’s had, maar deed ook de administratie. Bij de bank was het mijn taak om telkens weer nieuwe afdelingen binnen de verzekeringswereld op te zetten. Die kennis gebruikten we om het eigen bedrijf op te richten. We wilden het een jaar proberen en daarna evalueren of het een verdere kans van slagen had.”
Hakken werden werkschoenen
En dat had het. Op een gegeven moment was het bedrijf dusdanig gegroeid dat Angelique ook bij andere werkzaamheden bij moest springen. “Denk aan het inwassen van vloeren. Daar liep ik in mijn mantelpakje en hoge hakken”, lacht Angelique. “Twee vuilniszakken om die hakken en húp aan het werk!” Toen de bank ging reorganiseren, hield Angelique het voor gezien en ruilde haar pakje en hakken in voor een paar werkschoenen, spijkerbroek en trui met het logo van Kroon.” Ze volgde onder andere cursussen voor assistent-aannemer en interieurstylist en haalde haar KOB-diploma.
‘Buiten spelen’
We hebben beiden een stevig karakter, dus hoe zou dat gaan als vriendje en vriendinnetje samen in één bedrijf… Bovendien was mijn kennis minimaal. Ik wist dat een plank doorgaans van hout is, beton grijs en ik kende het verschil tussen een spijker en een schroef, maar daar had je het ook wel mee gehad.” Toch kwam al snel de vraag of ze met de bakwagen panlatten wilde halen. “Toen ik twee keer het verkeerde meekreeg, kwam ik terug en maakte duidelijk dat ze me maar beter het juiste konden leveren, anders zou ik elders gaan inkopen. En aangezien ze nog wat goed hadden te maken, mochten ze de lading meteen even vastknopen.” Hildo moet wel even grinniken bij haar terugkeer, want dat had hij zelf nooit voor elkaar gekregen. Vervolgens mocht Angelique mee ‘buiten spelen’: meelopen op de bouwplaats, regelen, organiseren… het ging haar goed af. Als ik reageer op Angeliques bescheidenheid door te stellen dat ze een onmisbare kracht was bij het opzetten en uitbouwen van het bedrijf en niet alleen wat op de achtergrond meedeed, wijst ze lachend op mijn recorder. “Dit wordt opgenomen hè?!”
Gewoon beginnen
In de loop der tijd groeiden het team en de portfolio. Tot Hildo in 2007 een zwaar motorongeval kreeg. “Dus op een maandagmorgen zei ik: ‘We zijn met vijf man, laten we maar gewoon beginnen. Ik had geen keus.” Maar hoe kwam ze bijvoorbeeld aan beton? “Ik begon te bellen en kreeg natuurlijk direct de vraag welke samenstelling het beton moest hebben. Dat ik die vraag überhaupt niet verwacht had, laat wel zien waar ik qua kennis stond. Heel veel partijen hebben me echt goed geholpen, dat staat buiten kijf. En op een gegeven moment wist ik zelf ook waar ik mijn materialen kon vinden.” Ga er maar aanstaan. Op een soort overlevingsstand leidde Angelique het bedrijf. Pas later beseft ze wat voor belangrijke beslissingen ze nam. “Want tja… ga maar eens in tegen een bouwkundig ingenieur aan de andere kant van de lijn. Toen Hildo na een aantal weken terugkeerde in een rolstoel, brak een periode aan dat ik hem overal naartoe reed. Zelf mocht en kon hij geen voertuig besturen. Maar wat héb ik veel geleerd van hem! Waarom pakte hij iets op een bepaalde manier aan, hoe keek hij tegen zaken aan? Dat soort vraagstukken. Ik tikte driftig mee en belde me een slag in de rondte.”
De mens áchter de medewerker
Toen Hildo na zo’n tweeënhalf jaar terugkeerde, inmiddels zit hij weer lekker op de motor, vroeg Angelique hem wel eens plagend wat hij nou eigenlijk kwam doen. Dat leidde tot serieuzere vragen: waar worden we allebei blij van? Wat vinden we écht leuk? Voor Angelique geldt: hoe groter het probleem, hoe leuker ze het vindt. Het credo bij H. Kroon Aannemersbedrijf is: zolang Angelique niet op de bouwplaats komt, is er niets aan de hand. Komt ‘ZIJ’ dan is er een probleem. Sommigen zijn opgelucht, want weten dat er dan orde en structuur volgt, anderen slikken even een brok weg. Angelique en Hildo zorgden voor een heldere rolverdeling. Alles met betrekking tot techniek en het opnemen van het werk voor een klus doet Hildo, Angelique doet de finetuning van een project. “Soms dubben mensen over hoeveel lampen nodig zijn, of een deur wel of niet moet blijven. Ik schijn de gave te hebben om met een beter plan te komen, iets van een geheel andere kant te bekijken. Met andere ogen zogezegd. Ik ben er op gebrand kosten te besparen, voor ultieme efficiëntie te gaan, et cetera.” Maar ook medewerkers weten Angelique te vinden voor persoonlijk advies. Haar nuchtere kijk helpt velen verder en loopt als een rode draad door het bedrijf en de toch wel echte ‘mannenwereld’. “Soms moeten de heren wat getemperd worden, de andere keer juist een duwtje krijgen.” Stiekem is Angelique gewoon ook de bedrijfspsycholoog…
Nuchter
“Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.” Is Angeliques nuchtere visie wellicht ook van toepassing op haar bezigheden en interesses buiten het werk? “Het is inderdaad mijn levensmotto. Kijk altijd naar kansen en mogelijkheden, niet zozeer naar onmogelijkheden. Het perfecte plaatje nastreven gaat gewoon niet lukken. En andere dingen die op je pad komen, zie je dan niet.” Lukt iets niet, dan kun je in een hoekje in de foetushouding gaan liggen huilen, maar dat lost niets op. Je kunt beter kijken waaróm iets niet lukt en daar op reageren en anticiperen. Niet iedereen zal dit even gemakkelijk kunnen, maar Angelique in elk geval wel!
Wat ondernemerschap brengt
Je zou wel kunnen stellen dat Angelique inmiddels gepokt en gemazeld is en wellicht daardoor zo sterk in haar schoenen staat. Haar vader overleed al op jonge leeftijd aan longkanker en tien jaar later verloor ze ook haar moeder. “Op negenenveertig jarige leeftijd kreeg ik borstkanker. Dat is gelukkig met een sisser afgelopen, maar je neemt het weliswaar allemaal mee in die rugzak. En toen Hildo weer op de been was, vond ik het schijnbaar nodig om van een bult af te skiën en een heup te breken. Dan kun je het heel zwaar maken en je afvragen waarom jou dat overkomt, maar daar is toch geen antwoord op.” Ik vergelijk mijn eigen werksituatie met die van Angelique en Hildo. Als ik ziek ben, heb ik door mijn loondienst de tijd en rust om ziek te zijn. Dat ligt voor zelfstandig ondernemers compleet anders. “Op zaterdag en zondag kunnen we ziek zijn.” Toch weet Angelique het direct in perspectief te plaatsen: “Als we het bedrijf niet hadden, weet ik niet wat er dan gebeurd was. Want je móét door en daar heb je toch een soort houvast en structuur door. En natuurlijk heb je wel eens een momentje dat je verzucht ‘houdt het nou nooit op?!’, maar ben je je ook bewust wat het ondernemerschap je brengt en wat je ermee kan? Zo ben ik aangesloten bij diverse damesnetwerken. Een daarvan is de Soroptimisten. Dit is de grootste serviceorganisatie van vakvrouwen ter wereld. Je zet je, samen met andere vakvrouwen in je eigen stad of regio, in voor de rechten van meisjes en vrouwen wereldwijd. Als je ziet wat je met je hele relatienetwerk kan betekenen voor anderen, is dat ontzettend waardevol.”
Iedereen gelijk
Die sociale inslag zie je vaak bij familiebedrijven. Angelique herinnert zich nog een voorval uit de tijd dat ze begin twintig was en uitzendkracht. Met Sinterklaas kreeg iedereen een chocoladeletter behalve zij. Het getuigt toch wel van enige moed dat ze haar chef duidelijk maakte dat nooit te zullen doen, mocht ze ooit leidinggevende zijn. “Zoiets heeft nou eenmaal impact op uitzendkrachten. Of iemand nu één dag bij ons werkt of al tien jaar, iedereen is bij ons gelijk! Je bent onderdeel van een heel team waar iedereen zijn of haar bijdrage levert. Alleen ben je sneller, maar samen kom je verder!”
Meer weten? Kijk op H. Kroon Aannemersbedrijf.
Business Woman
