6 februari 2025

“Als werken je hobby wordt, heb je geen hobby’s meer”

Stoppen met boeren

“Het idee van Golfbaan Landgoed Welderen ontstond in 1992, toen we eraan dachten te stoppen met boeren. We hadden twijfels over de toekomst. In die tijd had je te maken met een melkquotum. Dat kon je verkopen; en het was veel geld waard. Met de combinatie van wat we hadden én de onzekerheid in de agrarische sector besloten mijn vader en ik iets anders te doen met onze grond.” Het bleek een gouden greep, want de golfsport was met een enorme opmars bezig in Nederland. Dirk Jan: “Begin jaren ‘90 waren er zo’n 80.000 golfers in Nederland. Tegenwoordig zijn dat er 440.000.”

De opening van Golfbaan Landgoed Welderen

In 1994 opende het officiële gedeelte van het complex. Dirk Jan: “En in 1997 openden we het complete complex: een 18-holes golfbaan, 9-holes par ¾, en een Pitch- en Puttbaan met alle bijbehorende faciliteiten. In die tijd hadden veel golfbanen een apart oefenterrein, waar je de eerste maanden mocht oefenen als je startte met golfen. Wij wilden dat je hier direct écht met golf kon beginnen: eerst op de Pitch- en Puttbaan, daarna op de par ¾ baan, en uiteindelijk ook op de 18-holesbaan. Dat houdt het leuk, en zo blijf je terugkomen om te oefenen. Hetzelfde concept hebben we in Afferden. Dat complex bestaat volgend jaar trouwens 20 jaar.”

Totaal aanbod

“Inmiddels hebben we hier ook een fitnesscentrum met personal training, verzorgd door Ive Galama (Club15), een grote golfshop van 300 m² (GolfCompany, geëxploiteerd door Rob Menting), en een zaak voor maatkleding (O’MAGGIO). Natuurlijk verzorgen we hier ook golflessen en -clinics, golfdagen, begeleid door drie golfprofessionals die de golfschool voor hun rekening nemen. Iedereen is welkom in ons restaurant, of op ons terras met uitzicht op de banen. En voor zakelijke doeleinden kun je terecht bij onze vergaderfaciliteiten. Laten we vooral onze acht greenkeepers ook niet vergeten, onder leiding van hoofd Greenkeeping Ronald van Os. In Afferden hebben we hetzelfde concept, waar ook nog het enige Nationale Golfmuseum van Nederland is gevestigd.”

Monique: detailmens

Monique: “Ik ben hier elke dag, maar heb geen specifieke taken. Ik doe een hoop hand- en spandiensten op alle vlakken. Zo zorg ik voor de communicatie met het schoonmaakbedrijf en de aankleding.” En ik ben een detailmens,” zegt Monique. “Ik constateer hier dingen die ik met Dirk Jan en onze manager Kim Arns bespreek. Daarnaast ben ik echt een gezondheidsfreak (volgens onze kinderen). Wandelen, gezond eten -zoveel mogelijk uit eigen moestuin-, bewegen. En ik ben mij sinds kort gaan verdiepen in zelf cosmetica maken.”

Een dan… het sollicitatiegesprek

Monique solliciteerde in 1996 bij Dirk Jan. Het clubhuis in Elst was net geopend. Monique: “Ik besloot van baan te switchen, kwam hier terecht via het uitzendbureau. Mijn eerste gesprek was met Dirk Jan. Ik werd aangenomen en moest van alles gaan opzetten, zoals een receptie en een salesafdeling. We hadden ook de shop nog in eigen beheer; ook dat pakte ik erbij.” Na anderhalf jaar begonnen Monique en Dirk Jan om elkaar heen te draaien. Dirk Jan: “We zaten veel bij elkaar aan het bureau, om offertes te maken, berekeningen uit te voeren en inkopen te doen voor de shop. De samenwerking was close.” Monique: “Ja, en toen sloeg de vonk over!”

Lieselotte en Gert Jan

“Maar we moesten er nog een weg in vinden,” vertelt Monique. “Want we waren collega’s… en ineens was ik de vrouw van.” Daarna ging het vrij snel. Dirk Jan: “We waren beiden rond de 30, en als je dan samenkomt, maak je sneller stappen. We hadden het al snel over kinderen.” In 2002 werd Lieselotte geboren. Dirk Jan, lachend: “Toen heb je me erin geluisd.” Monique bleef nog steeds op kantoor en was operationeel werkzaam in het bedrijf. En toen, in 2004, werd zoon Gert Jan geboren. In die tijd besloot Monique zich terug te trekken uit het bedrijf en zich te richten op het huishouden en de kinderen. “Al bleef ik natuurlijk betrokken en deed ik de dingen die ik nu nog steeds doe. Dat kan ook bijna niet anders, want we wonen op het terrein naast het landgoed,” vertelt Monique. Toen Lieselotte naar de basisschool ging, besloot Monique een opleiding tot schoonheidsspecialiste te volgen. Dat leidde tot haar eigen salon, op het complex, die ze nog steeds runt.

Hotelschool en golfprof?..

Dirk Jan: “Inmiddels studeert Lieselotte al drie jaar aan de Hogere Hotelschool in Maastricht. En we hebben onze zoon gered van het schoolsysteem,” zegt hij lachend. “Gert Jan werkt nu bij ons als greenkeeper en is daarnaast bezig met de opleiding tot golfprofessional. Maar zijn grootste drive is het golfspel zelf. Met een handicap van +2 zit hij tegen het profniveau aan. In januari gaat hij naar Spanje om drie toernooien te spelen.”

Honden zijn welkom

“We hebben drie honden: Sara, Sjoerd en Tom. Sjoerd is een teckel, de meest eigenwijze. Sara is een Riesenschnauzer en Tom is onze immigrant uit Griekenland, een Griekse herder. We zijn beiden echte hondenliefhebbers.” Dirk Jan: “We waren dan ook de eerste golfbaan van Nederland waar honden, mits aangelijnd, toegestaan zijn, óók in de baan. Onze oude herder Moos is 16 geworden. Die liep de hele dag achter mij aan en ging echt overal mee naartoe.”

Een lege parkeerplaats

“We zijn inmiddels 23 jaar getrouwd,” zegt Monique. “Als je op het terrein woont waar je alles samen meemaakt, moet je oppassen dat je de zaak niet altijd mee naar huis neemt. Vooral Dirk Jan is daar alert op.” Dirk Jan: “Als ik de hele dag met mijn werk bezig ben, wil ik het er thuis niet ook nog over hebben. Als werken namelijk je hobby wordt, heb je geen hobby’s meer.” Monique: “Natuurlijk is die verleiding wel groot, je bent hier continu bij elkaar in de buurt. In coronatijd had het wel impact op ons privéleven. Het was spannend natuurlijk, tijdens de eerste 2 maanden mocht er niet gegolfd worden. Als we in die tijd de deur bij ons uit liepen was direct zichtbaar in wat voor gekke tijd we leefden. Een hele lege parkeerplaats, dat doet iets met je. Natuurlijk had iedereen veel last van de crisis. Die tijd liet ons ervaren dat het beter is om werk en privé te scheiden.”

Verschillen en sociale praatjes

Dirk Jan: “Monique heeft wat ik niet heb. Dat kan op de lange termijn versterkend werken, maar soms ook conflicten opleveren op korte termijn. Die schuwen we overigens niet, hoor. Monique is erg precies: structuur, details, op tijd komen. Ik ga daar zelf wat luchtiger mee om.” Monique: “We hebben hier leden die al jaren meerdere keren per week komen. Als ik opvang dat iemand iets heeft meegemaakt, vergeet ik dat niet en attendeer ik Dirk daar op. Misschien is dat ook een vrouwending; ik maak hier veel sociale praatjes. Dat doen we overigens allebei.

Schoenmaker blijf niet bij je leest

Monique: “Er is in al die jaren veel gebeurd. Toen we halverwege de 30 waren, bouwden we het huis waar we waarschijnlijk oud gaan worden. Het is hier nooit saai, zoveel reuring en sociale contacten.” Dirk Jan: “Mijn familie en ikzelf hebben nooit aan lange termijnplanning gedaan. Het een kwam voort uit het ander. De baan in Noord-Limburg kwam bijvoorbeeld min of meer ongepland op ons pad. Je kunt dus echt iets neerzetten zonder daar vooraf 25 dikke rapporten voor te schrijven. Natuurlijk hebben we ook zakelijke uitstapjes gemaakt die niet lukten. You win some, you lose some.” Monique: “De toekomst moet uitwijzen of de kinderen het bedrijf willen overnemen. Maar ze zijn natuurlijk niet verplicht.” Dirk Jan, lachend: “Nog niet misschien! Ze zijn welkom, maar als je niks anders probeert, weet je het ook niet. Ze zeggen wel eens: schoenmaker, blijf bij je leest. Nou, als ik daar naar had geluisterd, was ik nu nog steeds boer geweest!”

Meer weten? Kijk op Landgoed Bleijenbeek.

Partners in Business