Artikelen
13 augustus 2020
Column Roel Kop: ”Waarde Lezer”
Door de komst van Corona en de daarmee verband houdende maatregelen, o.a. bestaande uit beperkingen en versoepelingen, zouden wij bijna vergeten dat het Nederlandse ontslagrecht recent ingrijpend is gewijzigd. Met name de introductie van de zogenaamde cumulatiegrond, te hanteren bij ontbindingsprocedures bij de rechter, is een belangrijke wijziging in ons ontslagrecht.
De cumulatiegrond is een combinatie van ontslaggronden en een dergelijke combinatie is sinds 1 januari 2020, onder de Wet arbeidsmarkt in balans, mogelijk.
Sinds invoering van de cumulatiegrond, de zogenaamde i-grond, zijn er 9 ontslaggronden:
a. Bedrijfseconomische redenen
b. Langdurige ziekte (arbeidsongeschiktheid)
c. Frequent ziekteverzuim
d. Disfunctioneren
e. Verwijtbaar handelen
f. Gewetensbezwaren
g. Verstoorde arbeidsverhouding
h. Andere omstandigheden
i. Cumulatiegrond
Ontslag met gebruikmaking van de cumulatiegrond kan vanaf 1 januari 2020 worden toegepast, als het gaat om een combinatie van de redenen die bij c, d, e, g of h staan. Wij noemen deze te combineren redenen in de persoon gelegen redenen. De niet in de persoon gelegen reden, een bedrijfseconomische reden, kan niet gecombineerd worden. Op zich is dat ook logisch, mede en met name omdat je met deze reden in eerste instantie niet naar de kantonrechter gaat, maar naar het UWV.
De cumulatiegrond is bedoeld voor gevallen waarin voortzetting van de arbeidsovereenkomst in redelijkheid niet meer van de werkgever geëist kan worden. En waarbij de werkgever dat niet kan baseren op feiten en omstandigheden uit één ontslaggrond. Maar dit wel kan motiveren en onderbouwen met feiten en omstandigheden uit meerdere ontslaggronden.
De cumulatiegrond zal met name gebruikt gaan worden door werkgevers die – kostte wat het kost – afscheid willen nemen van een werknemer. De meerkosten, bij het met succes gebruiken van de cumulatiegrond, bedragen 50%. Wordt ontbonden met toepassing van de cumulatiegrond dan betaalt de werkgever immers 150% van de transitievergoeding (factor 1,5). Die meerkosten nemen de meeste werkgevers op de koop toe.
Opvallend is dat er tot nog toe weinig rechters zijn die de cumulatiegrond toepassen/honoreren. Tot nog toe regent het afwijzingen. Een ieder dient er echter rekening mee te houden dat dit – bij ontbindingsprocedures – het nieuwe normaal kan worden. Iets in de trant van #alleen #samen.
Roel Kop
Advocaat bij Kop Advocaten
roel@kopadvocaten.nl
www.kopadvocaten.nl