2 mei 2024

Een nieuw thuis is… een nieuw gevoel en een nieuwe geur

Juliëttes vader was huisarts en werd later directeur van een ziekenhuis. Dokter worden, dat wilde zij ook. Na haar gymnasium werd ze drie jaar op een rij uitgeloot voor de opleiding. Ze besloot de verpleging in te gaan. “Aan het bed, dichtbij de mensen, want dat vind ik echt heel leuk. Dat is in mijn huidige werk ook het geval en dat vind ik altijd erg fijn. Een zekere vriendelijke afstand is natuurlijk nodig, maar de band die je met elkaar hebt is toch best een persoonlijke. Wanneer je hartelijk bent, en dat kost me weinig moeite, dan worden mensen ook liever voor jou. Dat zit gewoon in me, alhoewel ik ook bijdehand kan zijn.” Lachend: “Dat vindt mijn man Ben tenminste!”

‘Wat je belooft, moet je ook doen.’

Juliëtte was altijd al ondernemend, hoe jong ze ook was. Klassenoudste, voorzittersrollen… met anderen dingen ondernemen en organiseren, dan was Juliëtte in haar element. En nog steeds. “Toen ik in de verpleging werkte, was ik tweeëntwintig. In die tijd leerde ik Ben kennen. Hij was toen zevenendertig en zat in de makelaardij. Of all ellende, want mijn beeld was dat makelaars niet te vertrouwen zijn.” Dat beeld werd al snel bijgesteld en via Ben rolde zij ook de makelaardij in. Veel van Juliëttes karaktereigenschappen komen goed van pas in het vak. “Ik kan goed het overzicht bewaren, prettig contact maken met mensen, goed luisteren en oplossend denken én uitvoeren. Wat je belooft, moet je ook doen.”

Een blauw uniform

Van Anken Makelaardij is opgezet door Ben. Thuis kreeg Juliëtte ook telefoon voor de zaak. “Ik wist bij wijze van spreken niet eens wat een hypotheek was. Dus volgde ik een introductiecursus over de makelaardij. De opleider was ervan overtuigd dat ik ook geknipt voor was voor het vak, maar zelf dacht ik daar toen nog heel anders over. Op een zeker moment zat ik met vier jonge kinderen aan tafel en Ben belde van kantoor dat hij naar huis kwam. Maar wie kwam er? Geen Ben. Toen we een uur verder waren, begon ik me toch wat zorgen te maken. Helemaal toen op onze oprit een man in een blauw uniform aan kwam lopen. Het bleek iemand van de luchtmachtkapel die kwam collecteren.” Opluchting alom, maar voor Juliëtte was het wel een triggerom serieus na te denken over hoe ze alles geregeld hadden. Mocht Ben ooit wegvallen, omdat hij bijvoorbeeld zijn been breekt, hoe zit het dan met het gezin? Toen besloot Juliëtte tóch de opleiding tot makelaar te gaan doen. Daarna ging ze náást Ben aan de slag.

24/7 ‘aanstaan’

“Jarenlang was ik thuis de baas en Ben op kantoor, maar op een gegeven moment werd het tijd voor verandering. Iedereen die ouder wordt, wordt wat minder flexibel in zijn of haar werkzame leven. We hebben de rollen omgedraaid. Met een eigen zaak moet je vierentwintig uur per dag aanstaan. Daar ben ik best goed in, ik zit gerust nog om elf uur ’s avonds met een klant te appen.” Als ik vraag of Juliëtte haar werk wel eens los kan laten, beaamt ze dat. “Maar als ik iets niet beantwoord heb en ik weet dat ik het de dag erna moet doen, dan doe ik het liever maar direct.”

Altijd balanceren

Het werk als makelaar ging (én gaat) Juliëtte prima af naast de zorg voor het gezin. Naast hun vier kinderen hebben Juliëtte en Ben inmiddels ook een aantal kleinkinderen. “Ik ben geen oppas-oma, daar heb ik geen tijd voor. Maar als de nood echt aan de man komt, ben ik er natuurlijk altijd voor mijn kinderen!” Juliëtte heeft wel een punt: als ondernemer kun je gewoon niet altijd overal zijn. Het is altijd balanceren, want iedereen vraagt aandacht, maar Juliëtte doet alles altijd met heel veel plezier. Sinds 2015 is Ben dus gaan afbouwen en vanaf de coronatijd werkt Juliëtte nauw samen met haar secretaresse, haar steun en toeverlaat. “Zij is het fundament van dit bedrijf.”

Collectors items

“Mijn vak is hartstikke leuk en afwisselend! Van oudere cliënten die hun grote woning gaan verlaten en een appartement zoeken of iets gelijkvloers, tot starters die hun eerste huis gaan kopen, alle doelgroepen krijg ik voor me. En in de veertig jaar dat Van Anken Makelaardij nu bestaat, komt het geregeld voor dat de kinderen van mensen die ik ooit van dienst ben geweest, nu op hun beurt bij me komen. Al die jaren sturen we met Kerst onze relaties en klanten een kerstkaart. Die kaarten zijn een soort collectors items, want ze zijn door onze zoon ontworpen. Hij is heel erg creatief.” Ook in het pand van Van Anken Makelaardij ademt zijn gevoel voor kunst. Er hangen enkele schitterende werken aan de muur. Hij was pas negen toen hij de voorbereidende tekeningen voor deze werken maakte.

De aard van het beestje

Juliëtte was en is lid van verschillende damesclubs en de Rotary. “Ik heb zoveel dagjes uit georganiseerd, dat vind ik enig om te doen en het zit wel in mijn aard.” Ook voor de Nederlandse Vereniging van Makelaars en Taxateurs in onroerend goed, kortweg NVM, is Juliëtte actief. Ze was jarenlang voorzitter van de regio Nijmegen, vandaag de dag zit ze voor de NVM nog in een ledencommissie. Via NVM-wegen wist het actualiteitenprogramma EenVandaag haar in 2022 te vinden voor een erg sympathiek interview. Het is zeker de moeite waard om eens terug te kijken!

Samen heerlijk genieten

Naast alle werk gerelateerde bezigheden, houdt Juliëtte erg van koken. Voor vrienden en kinderen, vaak samen met Ben. “We loeren in de recepten en bedenken wat we willen eten, stellen het boodschappenlijstje op en duiken daarna een dag de keuken in om al het lekkers te bereiden. “Sinds Ben en ik in een appartement wonen, zit ik uiteraard ook in het bestuur van de VvE, ik kan het gewoon niet laten om ook hier een bijdrage te leveren! Dat gezelschap komt overigens binnenkort ook gezellig bij ons eten.”

‘Kind, waar beging je aan?’

Juliëtte en Ben zijn veertig jaar getrouwd. Zoals gezegd, kwam ze Ben tegen toen ze in de verpleging werkte. Ze was een patiënte aan het verzorgen en vertelde als blije verliefde gup over Ben. “Kind, waar begin je aan?”, was de reactie van de patiënte op het leeftijdsverschil van ruim vijftien jaar tussen hen. Ze was zelf vijfenzestig en had een man van tachtig. Juliëttes repliek: “Dan moet ik nu mijn relatie in de prullenbak gooien voor als het ooit moeilijker zou worden?” Ze vervolgt: “Natuurlijk speelt het leeftijdsverschil wel eens een rol, maar ons leven is goed in balans en we halen plezier uit ons leven. We houden van museumbezoek, mooie tentoonstellingen en winkelen. Ik ben erg blij dat ik niet naar die mevrouw heb geluisterd.”

De zee in het hart gesloten

En in het beetje tijd dat nog over is, gaan Juliëtte en Ben graag naar zee. “Naar Zeeland of de eilanden… die zilte lucht, de wind door je haar, de getijden… héérlijk! Dure vakanties ver weg vinden we niet nodig. Aan zee rusten we het beste uit, ook al gaat het werk soms toch door. De combinatie van een eigen zaak en er even helemaal uit zijn, kan op die manier prima.” Juliëtte maakt een treffende vergelijking tussen de zee en een huis: “Je kan een foto van de zee zien, maar dat doet niet zoveel met je. Pas als je aan de vloedlijn staat, gaat je hart open. Je kunt een huis online bekijken, maar je moet erin! Je moet het huis ruiken, ervaren. Dan gebeurt er iets met je of niet. Uiteraard kunnen we digitale impressies maken om mensen bijvoorbeeld te laten zien hoe een huiskamer eruit ziet als een wandje weg is, maar ook dat is nooit hetzelfde als zélf in de ruimte lopen. Je moet al je zintuigen en emoties gebruiken als je in een pand bent. Het is niet fijn als er bijvoorbeeld een natte hondenlucht hangt. Dat merk je niet op een foto. Een dergelijke ervaring is niet prettig, ook niet voor de makelaar, want je kunt er niets aan veranderen. Het werkt in op het onbewuste van iemand en daarmee sta je feitelijk al 1-0 achter.”

Thuis in hoofdletters

Ze zeggen wel eens dat je de klanten krijgt die bij je passen. Voor Juliëtte geldt dat absoluut. Ze staat dichtbij de mensen, zit met hen aan tafel, en dan gaat het niet alleen over geld, maar ook over emoties. “Ben je uitgenodigd voor een aan- of verkoopadvies of voor een taxatie, dan kom je bij mensen op het moment dat er een verandering in hun persoonlijke leven plaatsvindt. En daarmee veranderen ook hun huiselijke omstandigheden. Je komt altijd op een cruciaal moment langs. Kom je bijvoorbeeld een huis bij mij bezichtigen, dan is dat voor jou spannend. Voor jou moet het immers een nieuw thuis worden, vandaar dat we overal ‘THUIS’ in hoofdletters hebben staan. Mijn vak is daardoor zeer veelzijdig. Er zitten juridische, bouwkundige en sociaal-emotionele kanten aan.”

Bloggen en krimi’s

Juliëtte blogt iedere week. Ze houdt namelijk ook van schrijven en taal. “Op zondag maak ik de tekst en die plaats ik altijd eerst op WordPress en LinkedIn en op maandag op Facebook. Ook als ik op vakantie of waar dan ook ben. Het zijn bijna altijd werk gerelateerde anekdotes.” Inmiddels staan er zo’n driehonderdvijftig blogs op WordPress en mag ze rekenen op een flinke groep trouwe lezers. “Als je het leuk vindt, kun je ze ook teruglezen op de website van ons makelaarskantoor.” En, als zij écht even het hoofd leeg wil maken, biedt een avondje onbenullig krimi’s kijken uitkomst, liefst met een breiwerkje voor de kleinkinderen op schoot.

Meer weten? Kijk op Van Anken Makelaardij.