Stella Posthumus
25 april 2024
‘Ik wil altijd in beweging’
“Toen ik rond mijn drieëntwintigste afstudeerde, was de vader van mijn vriend directeur bij een grote bank. Werk vinden was in die tijd best lastig en hij zou wel wat voor me regelen. Dit aanbod heb ik vriendelijk afgeslagen. In mijn optiek was er haast niets saaier dan in de bancaire wereld te werken. Toen ik bij toeval bij de ABN AMRO Bank in Nijmegen terecht kwam, was men net een callcenter gestart. Ik moest een rekentoets afleggen om in aanmerking te kunnen komen voor een opleiding in beleggen. Na zes weken mocht ik meedraaien op de orderlijn. Het was in die periode dat ik echt gepakt werd door de dynamiek van de actualiteit. Eind jaren ’90 was de tijd van de opgaande markten, van de camping hausse. Tegelijk werden ‘de cijfers’ ook beïnvloed door aanslagen en oorlogen. Verder werkte ik in een heel leuk team van jonge mensen en ik realiseerde me dat deze wereld misschien toch wel heel leuk kon zijn.”
Stella wilde echter een meer adviserende rol en bij het callcenter weg. Er kwam een baan bij de SNS Bank in Arnhem op haar pad. “Ik werkte als beleggingsadviseur en kwam ineens bij mensen thuis. Er ging nóg een wereld voor me open! Ik bezocht ondernemers en kreeg vaak de wens te horen dat ze rond hun vijftigste wilden stoppen met het harde werken. Van mij wilden ze weten hoe dat het beste zou kunnen. Een totaal andere tijd. Nu is dat veel minder een gespreksthema. Zelf ben ik nu tweeënvijftig en moet er niet aan denken om met pensioen te zijn. Alles om actief te blijven, moet dan vanuit jezelf komen. Sommige mensen kunnen dat misschien prima, maar heb je maar een beetje de neiging om rustiger aan te doen, dan verval je denk ik heel snel in een inactief ritme. Ik wil altijd in beweging blijven. “Ook ontmoet je via je werk de meest diverse mensen, als je dat allemaal niet meer hebt…” Stella’s inmiddels schoonvader was trots, al was de SNS Bank “toentertijd nog een relatief kleine bank”, zei hij wel eens vriendelijk plagend.
Soms de enige vertrouwde persoon…
Stella vond het fascinerend om te ontdekken hoe mensen en in het bijzonder ondernemers tegen de zaken aankeken en daarop anticipeerden. “Iedereen gaat op een andere manier om met geld. De hoeveelheid geld is daarbij nog niet eens de belangrijkste factor. Geld is bovendien emotie, waarvan de basis ligt in bijvoorbeeld je opvoeding: het gemak ervan of het vertrouwen dat het er is en wat het met je doet als het er niet is.”
Stella zat gedurende haar carrière altijd aan de creditkant van het bankieren: in het begin Effect- en creditgelden, later Private Banking genaamd. In 2013 kwam ze terecht bij Bank ten Cate & Cie, een onafhankelijke en zelfstandige private bank met een geschiedenis die teruggaat tot 1881. Vanuit een rijke ondernemerstraditie opgebouwd, met brede en gedegen expertise. “Het is een familiebank die zich richt op vermogensbeheer. De insteek is het opbouwen van een duurzame relatie met je klanten. Je leert alle ins and outs van iemand kennen, zowel zakelijk als privé. Ook zie je bij familiebedrijven volgende generaties aan het roer komen. Dan moet er wel een klik zijn. Ik ben soms de enige persoon aan wie men zeer persoonlijke zaken durft toe te vertrouwen. Om iedere klant alle aandacht te geven die nodig is, kan een private banker bij Bank ten Cate & Cie maximaal 80 klanten bedienen. Door heel Nederland zijn er 40 private bankers voor de bank werkzaam.
Doen wat goed voelt
Is het toeval of is dat zo gegroeid, dat weet ze niet, maar Stella begeleidt veel vermogende vrouwelijke ondernemers. Met financiële beslissingen is het belangrijkste dat je helder krijgt wat je wil en wat er binnen je situatie mogelijk is. “Je hoeft niet alles van beleggen te weten om het te doen. Je hoeft er zeker niet met een boogje omheen te lopen. Als klant van vermogensbeheer hoef je de producten of de markten niet te doorgronden, maar moet doen waar jij je goed bij voelt. Dat zijn de stappen waarin ik iemand begeleid. Waar heb je het geld voor nodig? Wat is je doel? Is het om nu iets te realiseren of is het iets voor later? En welk risico ben je bereid te lopen?”
Angst voor het onbekende
Uit wat voor gezin komt Stella? Hoe gingen haar ouders bijvoorbeeld om met geld? “Ik heb één broer van drie jaar jonger. Mijn ouders belegden niet, maar spaarden en bouwden reserves op. In die tijd was beleggen nog typisch iets voor vermogende mensen, niet zozeer voor de gewone man. We hadden het thuis meer dan prima. We waren lid van sportverenigingen, gingen op vakanties. Het ontbrak ons aan niets, maar het grote geld’ om mee te beleggen was er niet. Beleggen sprak mij later wel erg aan. Mijn ouders vinden beleggen nog steeds niks. Waarom zou je als het niet hoeft? En heb je geld, dan hoeft beleggen niet. Ik geef dan als voorbeeld dat een ondernemer voor zijn eigen pensioen moet zorgen. Aan het einde van de rit verkoopt hij zijn bedrijf en heeft dan een zak met geld. Maar als hij over zeven jaar nog hetzelfde met zijn geld wil kunnen doen als nu, dan biedt sparen een schijnveiligheid. Bovendien beheren banken feitelijk ook je vermogen.”
Typische tienerdingen
Het geld dat Stella in haar jeugd kreeg voor nieuwe kleren gaf ze steevast uit in Nijmegen. Ze groeide op in Sambeek bij Boxmeer en iedere jongere ging minimaal twee keer per jaar naar Nijmegen om te winkelen. “Eerst met mijn moeder, later met vriendinnen. Ik had altijd lol met hen en hield ervan op stap te gaan, de typische tienerdingen. Het eeuwige gegiebel, een heerlijke tijd om op terug te kijken.” Dat geldt ook voor de vakantiebaantjes, Stella plukte op het land heel wat af. “Dat was bij een kweker in Sambeek. Later liep ik een zomer stage op kantoor dat leek me vooraf heel leuk, maar dat bleek later saaier dan gedacht. Toen was het veel leuker om met al die leeftijdsgenootjes samen te zijn, er was altijd wat te lachen.”
Saai? Ee=en droombaan!
Maar als Stella zelf nooit had voorzien om bij een bank te werken, wat had ze dan voor ogen? “Ik zag me wel bij een reclamebureau werken. Marketing vond ik machtig interessant.” Er is een zekere parallel te trekken met Stella’s huidige werk: het samen met een klant een plan uitdenken, diegene inzicht geven en vandaaruit verder helpen. Haar twee kinderen van bijna achttien en twintig vinden werken bij een bank “ook absoluut saai”, lacht Stella. “Toen ze vier en zes waren werd mijn standplaats SNS Securities in Amsterdam. We maakten er een dagje van met het gezin. Artis, een rondvaart en een bezoekje aan mijn nieuwe werkplek. Mijn jongste stapt binnen en zag overal tv-schermen aan de muren hangen. En ik had een computer met twee beeldschermen. Hij dacht de hele dag achter de computer te kunnen zitten en tv te kunnen kijken. Nou, dat wilde hij ook wel.”
Bravoure
In Amsterdam werd van Stella verwacht dat ze een nieuw netwerk zou opbouwen. Ze sloot zich daarom op haar beurt aan bij verschillende netwerken en vond het daarbij leuk om te zien hoe andere vrouwen dat deden. “Niet zozeer vanuit een gedachte dat je elkaar moet steunen of iets dergelijks, maar je hoeft elkaar ook zéker niet in de weg te zitten. Generaties voor ons boden niet zoveel kansen aan vrouwen. Eerst werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen, bij de generatie erna bij het krijgen van het eerste kind. Bij weer een volgende generatie werd tijdens sollicitaties gevraagd of er een kinderwens was en bouwden vrouwen geen pensioen op. Van daar zijn we gekomen en de huidige financiële zelfstandigheid is echt een groot goed. Ervaringen uitwisse – len met andere vrouwen vind ik daarom waardevol. Het ontbreekt ons vrouwen soms nog wat aan bravoure.”
Onontdekte paden
Naast de goed gevulde cliëntenportefeuille die ze heeft, investeert Stella haar tijd en kennis in het Strategisch Beleggingscomité. “Ik werk mee aan het beleggingsbeleid dat we als bank voeren. Die inhoudelijke component vind ik ook erg leuk.” In een vrij uurtje leest Stella graag en bezoekt ze met haar vriend graag concerten, musea en fototentoonstellingen. Daarnaast trekken ze er graag buiten op uit en genieten van lekker eten en drinken. “Nieuwe dingen zien en meemaken. En als er verder nog íets is waar ik me hard voor maak, zowel in mijn werk als privé, is het de bewustwording rond duur zaamheidsvraagstukken. Dat gaat verder dan het milieu alléén.” Stella verwijst naar de ESG-doelstellingen: Environmental, Social & Governance, de drie aan duurzaamheid gerelateerde verantwoordelijkheden van een bedrijf, waarbij een juiste balans is tussen financieel economische resultaten, transparantie, sociale belangen en het milieu. “En loop ik dan nog af en toe een willekeurig rondje, dan is de week alweer voorbij.” Om met een beeldspraak te eindigen: ook met haar klanten bewandelt Stella altijd interessante paden. Geen situatie is hetzelfde en daarmee ook geen dag uit het werkende leven van Stella.
Meer weten? Kijk op Bank ten Cate.
Business Woman