11 april 2024

‘Komen jullie naar Brussel of wij naar Nijmegen?’ aldus het NAVO-Hoofdkwartier

Van jongs af aan waren twee dingen duidelijk voor Martine. Ze wilde ondernemen en ze wilde de tv-wereld in. “Toen ik klein was, hadden mijn ouders restaurants in Apeldoorn. Vanaf dat ik tweeënhalf jaar was, ging ik met mijn vader mee en liep ik met een dienblaadje en een schortje met grote portemonnee in de bediening. Mijn oudere broer ging soms ook mee en werkte als afwasser. Als kind vind je het fantastisch om mee te doen met de grote mensen.”

Klaar voor overname

“Ondernemen is mij met de paplepel ingegoten. Toen ik zes was, verkochten mijn ouders de restaurants en kochten ze Camping Heumens Bos in Heumen. Daar zaten een restaurant, snackbar, winkel, tennisbanen, speeltuinen en zwembaden bij. Mijn ouders hebben de toenmalige gemeentecamping van drie naar vijf sterren gebracht. Buiten schooltijd werkte ik van jongs af aan mee. Op latere leeftijd ging ik mee met de bewaking, werkte ik op de receptie, in het restaurant en in het recreatieteam. Toen ik zeventien was, runde ik het restaurant, omdat de manager uitviel. Op mijn twintigste wilde ik na mijn studie de camping overnemen.”

Tot de verbeelding sprekend

Toch kwam daar verandering in. “Als er maar ergens een filmpje te zien was van achter de schermen bij de tv-wereld, zat ik aan de buis gekluisterd. Het was voor mij een magische wereld, een wereld die niet grijpbaar was.” In die tijd was het ook niet helemaal duidelijk welke beroepen er allemaal waren. Daarnaast zagen Martines ouders het nog niet helemaal voor zich, werken in de tv-wereld, dus naar de filmacademie ging ze uiteindelijk toch maar niet.

Jubelstemming

Martine besloot een hbo-opleiding in toeristisch management bij de Nationale Hogeschool voor Toerisme en Verkeer (NHTV) in Breda, te gaan volgen. “Dat was dé opleiding die je deed als je een recreatie-onderneming wilde overnemen. Mijn ouders waren in een jubelstemming dat ik de camping wilde overnemen, maar hebben me nooit gepusht.” Maar toen Martine eenmaal daar studeerde, vroeg een vriend van haar die bij hen werkte of ze altijd wilde werken als anderen vrij waren. “Die vraag kwam wel even binnen! Hij vroeg bovendien of ik mijn kinderen dat wilde aandoen. Ik had wel een kinderwens, maar het was eigenlijk nog een ver-vanmijn-bed-show. Toen ik kind was, had ik de mooiste speeltuin aller tijden, we hadden een fantastische ‘achtertuin’ en geen dag was hetzelfde. Ik ontmoette altijd nieuwe speelkameraadjes en mensen uit verschillende culturen, maar aan al dat harde werken, zat ook een keerzijde. Mijn ouders werkten 24/7 en we woonden op de camping, een park van zestien hectare, met twintig man personeel en in de zomer tweeduizend gasten. Een compleet dorp. ’s Nachts waren er wel eens inbraken, brand of stroomstoringen en dan moest je je bed weer uit. Er was altijd werk en je moest altijd ‘aan staan’. Ik liet zijn vragen op me inwerken en uiteindelijk beantwoordde ik ze met een ‘Nee’”.

Verantwoordelijkheid

Toen haar ouders een jaar later op vakantie gingen en de camping in Martines beheer achterlieten, gebeurde er iets dat voor Martine de doorslag gaf. “Ik was een half uur van het park af. Toen ik terugkwam, stond er een ambulance, omdat er een kindje bijna verdronken was in het zwembad. Dat hakte er flink in bij mij. Het is goed afgelopen, maar het idee dat ik daar verantwoordelijk voor was, vond ik op mijn eenentwintigste té heftig. Ik had er nog niet eerder bij stilgestaan dat er op een camping doden kunnen vallen, ook al had ik al van alles meegemaakt.”

Eindelijk bij de omroep!

Na wat omzwervingen besloot Martine Psychologie te gaan studeren. Mensen helpen was wat ze wilde en al jaren deed op de camping. “Toen ik de studiegids van de Radboud Universiteit bekeek, zag ik Communicatiewetenschap staan. Mijn hartje begon sneller te kloppen. Stiekem hoopte ik dat ik ooit toch nog bij de tv kon gaan werken. Ondanks dat boeken lezen niet mijn sterkste kant was, ging het studeren me goed af door hard te werken. Maar toen ik werd geconfronteerd met de vakken Statistiek en Methoden van onderzoek hield het toch echt op.” Nét toen ze haar studie aan de wilgen wilde hangen, was er een omslag. “Ik kon als zangeres invallen bij een band. Daar was een geluidstechnicus die bij Omroep Gelderland werkte en die mijn kruiwagen wilde zijn.” Binnen een maand mocht Martine op een aantal sollicitatiegesprekken komen en mocht ze vervolgens één keer per week de producer van het TV Gelderland Nieuws vervangen, als bijbaan. Ik moest ervoor zorgen dat anderen tv konden maken en dát regelen. Ik voelde me als een vis in het water!” Eenmaal twee maanden aan het werk, werd haar een contract aangeboden. Haar studie werd gestopt, het collegegeld werd afbetaald en de deal was rond.

Een kartonnen doos onder de brug

Als Nijmeegse had ze aan de directeur gevraagd of ze mee mocht werken aan het Vierdaagse Journaal. Daar kwam ze erachter dat ze veel meer in haar mars had dan alleen het regelwerk. Creatief gezien was ze ijzersterk en dat deed haar besluiten een cursus Camerajournalistiek, Interviewtechnieken en Reportage maken in Hilversum en bij Frans Bromet te gaan volgen. Vijf jaar heeft Martine met heel veel plezier bij de omroep gewerkt, maar toen ze zich niet verder kon ontwikkelen, was de koek op. De directeur raadde haar aan voor zichzelf te beginnen, maar Martine vond het toch nog spannend om op eigen benen te gaan staan in dit vak en gaf aan dat ze bang was om in een doos onder een brug te eindigen. “Hij wilde me helpen en bood aan dat ik voorlopig nog als freelancer voor hem kon blijven werken. Ik moest wel op zoek naar meer opdrachtgevers. In de tussentijd zette ik mijn bedrijf MADE BY MEDIA op, ontwierp een website en huisstijl en schreef me in bij de KvK. Bij mijn afscheid van de omroep kreeg ik van de directeur en HR-manager een kartonnen doos in de vorm van een huisje, mocht het ooit misgaan. Hilarisch!”

De NAVO

Inmiddels bestaat MADE BY MEDIA ruim dertien jaar, heeft Martine een compagnon, Colin Hut, en af en toe doen ze nog iets voor de omroep. Ook is ze businesscoach in online en offline zichtbaarheid en hebben ze in Amsterdam een branded video agency voor high-end producties opgezet, genaamd Muser en waar ze ook al mooie opdrachten voor doen. Bijna al hun klanten vinden hen via mond-tot-mondreclame of via hun eigen zichtbaarheid op de socials. Ze hebben een aantal indrukwekkende opdrachtgevers in portefeuille, waaronder de NAVO. Toen Martine een mail kreeg van de NAVO, dacht ze nog “dit moet een grap zijn, of een Nijmeegs bedrijf dat toevallig NATO (de internationale naam, red.) heet”. Maar toen ze verder las, stond er toch écht dat de NAVO een offerte wilde en haar na akkoord live wilden ontmoeten. “Ze vroegen me of zij naar Nijmegen moesten komen of dat wij naar het hoofdkwartier in Brussel wilde komen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken.” Martine vertrok met haar collega naar België. Ze werden er buitengewoon warm ontvangen. “Na de ruime security check kregen we een uitgebreide rondleiding. Het is net alsof je in een museum rondloopt. Er hangen foto’s van presidenten als J.F. Kennedy, er staan monumenten van 9/11 en de Berlijnse Muur en er lopen militairen rond. Heel indrukwekkend. We zaten met zes mensen uit vier verschillende landen aan tafel. Na de presentatie gaven ze aan er echt zin in te hebben om met ons te werken, dat gaf een enorme kick!” MADE BY MEDIA produceerde de allereerste animatiefilm van de NAVO. Deze film is wereldwijd verspreid onder alle ministeries van de lidstaten.

Zoals de wereld van de tv vroeger tot Martines verbeelding sprak, zo spreekt de ‘wereld van de NAVO’ tot íeders verbeelding. En over verbeelding gesproken… Martine heeft een langgekoesterde droom verwezenlijkt. Ze heeft een humoristisch kinderboek met als thema gezond eten geschreven, dat ze gaat uitgeven. Het meisje dat nooit las.

Meer weten? Kijk op MADE BY MEDIA.

Business Woman