9 maart 2015

Ontbijtbijeenkomst over opleiding en onderwijs en de aansluiting met het bedrijfsleven

Elk ontbijt begint met een rondje voorstellen. Rien Boskeljon (56 jaar) is directeur van Spiegel & Reflex. “We bieden diensten op het gebied van training, coaching en interim-management. Onze trainingsvisie is om deelnemers ongeacht hun capaciteiten, ontwikkeling en interesses maximale kansen te bieden om zich verder te ontwikkelen en hun persoonlijke doelen te bereiken. Dat doen we al vanaf 2004, vanaf managementniveau tot en met BBL-opleidingen, met een sterke specialisatie in commercie en communicatie.” 

Wouter Groothedde (54 jaar) is directeur bij RijnIJssel. “We bieden alle middelbare beroepsopleidingen aan, maar ook volwasseneneducatie en entree-opleidingen die toeleiden naar beroepsopleidingen of vervolgopleidingen. Entree-opleidingen zijn speciaal voor leerlingen die voortijdig hun opleiding afbreken en dan niet klaar zijn voor de arbeidsmarkt. Dan spelen we een rol. We trekken veel en nauw op met het bedrijfsleven en we spelen in het kader van levenslang leren ook een rol in om- en bijscholing. We hebben veel expertise in huis en we zitten vaak met andere onderwijsexperts om tafel, we doen er toe.”

Specialisten
Ton Visser (53 jaar) is eigenaar van Get Certified Opleidingen. “Ons Dienstenpakket is divers, we geven opleidingen aan eindgebruikers, bijvoorbeeld Microsoft Office, maar ook secretaresse-opleidingen en professionele taalopleidingen in intensieve trajecten. In samenwerking met CompuTrain verzorgen we technische opleidingen en ten slotte organiseren we de examinering van ongeveer 3.000 verschillende opleidingen. Veel technische examens, maar bijvoorbeeld ook het afsluitende examen voor de Wet Financieel Toezicht.” 

Ronald Jansen (53 jaar) is dga van Dirksen Opleidingen. “Wij zijn dé opleider voor elektronica, informatica en telecommunicatie. Alles waar netsnoer en een netwerkkabel en/of wirelessaccess aan zit is onze professionaliteit. Het begint bij ons bij de kabel en eindigt bij de dienst die wordt geleverd. Bijvoorbeeld van het leggen, lassen tot beheren van kabels en installeren van apparatuur, van VMBO- tot en met HBO-niveau.Dat doen we in Nederland maar ook daarbuiten zoals ook in Polen, Roemenië en India. We hebben een goede naam opgebouwd, omdat we zware eisen stellen aan lesmateriaal, docenten en lesstofontwikkelaars. Veel docenten zijn werkzaam in het bedrijfsleven of hebben bedrijfservaring.” Vier specialisten dus, die hun strepen in het onderwijs hebben verdiend en die echt weten waarover ze praten.

Bedrijfsleven
De contacten van de vier heren met het bedrijfsleven zijn intensief. Wouter Groothedde: “Kan ook niet anders, het is onze taak om leerlingen praktisch toe te leiden naar wat de praktijk vraagt. Eigenlijk is onze opstelling er een van: kom maar hier en vertel wat je wilt, dan zoeken we binnen het kwalificatiemodel naar oplossingen.” Het gaat volgens de deelnemers al lang niet meer om wat de praktijk vandaag vraagt. “Vooruit kijken is belangrijk, wat is de toekomstige vraag. Dat is het spel, wat wordt er straks gevraagd en hoe vullen we die vraag in.” Dat gaat niet altijd goed. “Echte participatie is vaak gekoppeld aan de noodzaak om mensen te vinden. Als er ergens een tekort aan geschoolde vakkrachten ontstaat, zie je dat de branche zich gaat roeren. Dat is dan redelijk laat.” Het bedrijfsleven speelt in de samenwerking in elk geval een rol, de overheid heeft meer problemen om aan te sluiten. 

Rien Boskeljon: “Ik ben in het verleden samen met Ton druk bezig geweest om mensen aan de rand van de samenleving weer in een opleidingstraject te krijgen. Daar waren ook subsidies voor toegewezen, maar vaak ben je afhankelijk van allerlei overheidsinstanties. Dan loopt het fout, je hoeft geen hulp te verwachten of het duurt allemaal te lang en dus zitten veel mensen thuis omdat hun mogelijkheden niet worden benut.” Ronald Jansen: “Tenzij er een werkgever achter zit met een baangarantie, dan gaat het wel snel. Zo nam een bedrijf glasvezelmonteurs aan, die wij nog moesten opleiden. Op het moment dat ze slaagden voor hun examen hadden ze een baan.”

Niet opleiden is duur
Vroeger, ja vroeger, toen was alles beter. “Dat is zeker niet zo, maar toen startten LTS-ers in elk geval wel met een gedegen basisopleiding. Tijdens hun eerste baan vond de daadwerkelijke vorming plaats en zo werkten ze gestaag aan een loopbaan, vaak veertig jaar of langer bij dezelfde werkgever. Scholing was na de LTS vaak definitief voorbij. Dat is niet meer zo. Tegenwoordig is technische kennis vaak binnen vijf jaar verouderd, dat betekent dat iedereen voortdurend moet worden bijgeschoold. Dat vraagt dus om een andere grondhouding van zowel werkgever als werknemer.” Ronald Jansen: “En dan komt bij de werkgever de toekomstvisie weer om de hoek. De urgentie van levenslang leren moet niet worden gestuurd door de waan van de dag. Nu plannen, nu rekening houden met opleidingstrajecten, anders kom je over vijf jaar in de problemen. Die toekomstgerichte visie mis ik soms en het feit dat de laatste jaren als gevolg van de economische situatie veel budgetten zijn bevroren helpt ook niet. Terwijl het juist veel duurder is om je mensen niet op te leiden.Daarom zijn we vaak met HR-mensen in gesprek.”

Voorlichting
De onderwijsbranche is veranderd. Tegenwoordig is een leven lang leren actueel, dat zal ook nooit meer veranderen. Werkgevers zoeken naar duurzame inzetbaarheid van mensen en naar flexibiliteit. “Bij elk van die aspecten komt deskundigheid om de hoek en vooral het op peil houden van de kennis. Daar hebben wij een taak in, niet alleen als opleiders, vooral ook in het voorlichten van leerlingen en bedrijven. En natuurlijk in het ontwikkelen van nieuwe opleidingen, voordat de daadwerkelijke vraag zich aandient. Daar mogen we geen afwachtende houding in aannemen.” Komt het dan altijd goed? 

Wouter Groothedde: “Ik denk dat opleiders en de onderwijsbranche in het algemeen een positieve houding laat zien. We produceren in de maakindustrie nog maar weinig in Nederland, we zullen ons nog meer ontwikkelen tot een kennisland, medewerkers hebben zelf ook een ontwikkelingsvraag, ze willen vooruit en dat is ook uitermate positief. Wij moeten ze perspectief bieden, zonder de basisvaardigheden te vergeten. Voorop lopen, niet wachten op overheidsmaatregelen, maar voeling houden met de markt, zodat we weten wat er aan staat te komen. Dit is een dynamische markt en een mooie branche, want hoe je het ook wendt of keert, wij leveren een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van mensen op alle niveaus. En dat geeft veel voldoening.”